Afscheid van een pleegdochter
Op de vlucht voor loverboy, eerwraak en geweld, vertrekt ze uit onze gehavende cocon naar een volgend veilig oord. Al wachtende, kaarten we ons laatste spel. Je straalt als je op het juiste moment past en eindelijk wint. Ik sluit je in mijn armen. Lief meisje, het ga je goed!
Waanzin
Ik praat tegen mezelf. Waanzin! Mijn hoofd werkt niet, niet zoals het zou moeten. Dus geef ik mezelf aanwijzingen. Hardop! Als een blinde zoek ik mijn weg. Tot ik met een klap … tegen je aanbots. Het spijt me! Maar … Je loopt me ook gruwelijk in de weg.
De kleine prins
Als vrijwilliger bij 113online viel me op dat veel – zo niet de meeste – mensen, die het leven niet zien zitten, zich fundamenteel onbegrepen voelen. Ik zocht naar een manier om troost te bieden in de wetenschap dat het onmogelijk is om een ander volledig te begrijpen. Meestal begon ik daarmee. Met het delen […]
Toetsbaar waar
Ward, mijn man en natuurkundeprof, vroeg me vanochtend of ik wist hoe je de structuur in de (bèta-) wetenschap zou moeten veranderen om die vrouwvriendelijker te maken. Ik moest hem een antwoord schuldig blijven. Het gaat volgens mij niet om een structuurfout. Als dat zo was dan hadden we die fout al jaren geleden verbeterd. […]