Grenzen
LABELS
Ik kreeg net van mijn vriendin een artikel uit de Guardian over een vrouw die pas op latere leeftijd de diagnose ADHD kreeg. Ze had jarenlang te kampen gehad met burnouts, angsten en depressies en niemand had de achterliggende oorzaak gevonden, omdat ADHD verondersteld werd vooral bij onhandelbare jongetjes te horen. Net als bij autisme is er pas recentelijk aandacht voor andere verschijningsvormen dan de mannelijke.
Dit geldt niet alleen als we kijken naar aandoeningen in het spectrum van de neurodiversiteit. Onze hele medische wetenschap (lichamelijk en geestelijk) is geënt op de gezonde, volwassen, blanke man. Kijk maar eens op de websites waar men mensen zoekt voor medisch onderzoek. Daar wordt nog altijd gevraagd om mannen, of hooguit vrouwen die al duidelijk de menopauze gepasseerd zijn. En aangezien ze ook nog gezond en niet te oud mogen zijn, kun je je voorstellen dat er maar weinig vrouwen overblijven die zich voor zoiets aan kunnen melden.
WETENSCHAP
GRENZEN
Ik zag gister een lezing bij Het zoekend hert. Dr. Ward Kusters, een medicus, bezag de evolutie vanuit het perspectief van grenzen. Daarbij gaf een grens het organisme de mogelijkheid om opgebouwde meerwaarde te bewaren, die zonder grens weer in de chaos ten onder zou gaan. De meest elementaire grens was het celmembraan, daarna kreeg je de huid voor meercellige organismen, de clan voor groepen organismen en het volk of de staat voor mensen. Hij benadrukte vooral de functie van de grens in het behoud van meerwaarde en de mogelijkheid om afval naar buiten te werken en te houden. Er is echter ook een belangrijk ander aspect. Het membraan en de grens moeten selectief permeabel zijn, omdat het organisme voeding van buiten nodig heeft om te overleven. Daarbij moet het oppassen dat het de buitenwereld niet zodanig met haar troep vervuilt dat ze haar voedingsbodem vergiftigt.